Dziś obchodzimy Dzień Wszystkich Świętych. To czas zadumy, refleksji i wspomnień. To również odpowiedni moment, by przypomnieć sylwetki największych legend gorzowskiej Stali, których nie ma już z nami.
Nie ulega wątpliwości, że najwybitniejszymi żużlowcami żółto-niebieskich, którzy niestety już nas opuścili są Edward Jancarz, Edmund Migoś oraz Andrzej Pogorzelski.
Pierwszy z wymienionych był prawdziwą gwiazdą rozgrywek ligowych i międzynarodowych. Kochały go trybuny rodzimego Gorzowa i zachodnich aren. Edward Jancarz urodził się 20 sierpnia 1946 roku w Gorzowie. Tutaj też spędził całą swoją karierę, broniąc barw Stali przez 21 lat. Ze swoim klubem wywalczył wszystkie dotychczas zdobyte przez Gorzów złote medale Drużynowych Mistrzostw Polski. W finałach mistrzostw świata wystąpił aż 26 razy, zdobywając przy tym 12 medali. W 1969 roku został trzecim żużlowcem globu.
Wielki Eddy zmarł tragicznie 11 stycznia 1992 roku. Kilka miesięcy później rozegrany został pierwszy Memoriał Edwarda Jancarza, który przez wiele lat gromadził na gorzowskim stadionie największe tuzy światowego speedway’a. W 1997 roku obiekt przy Śląskiej został oficjalnie nazwany Stadionem imienia Edwarda Jancarza. W Gorzowie nazwiskiem wybitnego zawodnika nazwano również ulicę. Wdzięczni mieszkańcy miasta postawili również pomnik swojej legendzie, który jest pierwszym monumentem żużlowca na świecie. Najwierniejsi kibice stworzyli również szaliki i flagę na płot upamiętniające postać Eddy’ego.
Edmund Migoś na świat przyszedł 20 sierpnia 1937 roku w Świerczewie. Na żużlu zaczął jeździć w latach pięćdziesiątych. W 1970 roku jako pierwszy z gorzowskich zawodników na stadionie Stali zdobył tytuł Indywidualnego Mistrza Polski. Jako reprezentant kraju zdobył drużynowe mistrzostwo i dwukrotnie wicemistrzostwo świata. Z gorzowską Stalą raz stawał na najwyższym stopniu podium ligowych rozgrywek. Odszedł 3 września 2006 roku w Gorzowie jako jedna z ikon lokalnego klubu.
Andrzej Pogorzelski w barwach gorzowskiego klubu zdobył 1 złoty (1969) i 5 srebrnych (1964, 1965, 1966, 1968, 1971) Drużynowych Mistrzostw Polski. Pięciokrotny finalista Drużynowych Mistrzostw Świata, gdzie wraz z reprezentacją Polski zdobył 3 złote (1965, 1966, 1969) i 1 srebrny medal (1967). Był także dwukrotnym rekordzistą gorzowskiego toru w sezonach 1964 i 1969.
W tym roku pożegnaliśmy także członków Stalowej Rodziny – m.in. Marcina Szarejko, Stanisława Hućko, Romana Bukartyka i Mirosława Wieczorkiewicza.
1 listopada nie zapominajmy o swoich bliskich, ale również o osobach, które sławiły i poświęcały swoje zdrowie dla naszej ukochanej gorzowskiej Stali.